εργοδιωκτώ

ἐργοδιωκτῶ, -έω (Α) [εργοδιώκτης]

εποπτεύω και επισπεύδω την εκτέλεση έργου («διακόσιοι ἐργοδιωκτοῡντες ἐν τῷ λαῷ», ΠΔ).